აღლუმი რომელიც საქართველოს სირცხვილია!!!

როგორც იცით საქართველოში ჩატარდა აღლუმი,სადაც გამოვიდნენ ადამიანები,რომლებიც თავიანთ თავს “გეის” უწოდებენ..ეს უპირველესყოვლისა არის ქართველი ერის შეურაწყოფა..ქვეყანა,რომელიც ყოველთვის გამოირჩეოდა მამაცი და ერთგული ვაჟკაცებით,ქვეყანაში სადაც თავგამეტებით იბრძოდნენ თავიანთი ერის გადასარჩენად ნუთუ შესაძლოა როდესმე გამართულიყო აღლუმი,სადაც ქართველ ახალგაზრდობას მოუწოდებენ შეიცვალონ ორიენტაცია..ეს სრული აბსურდია,ასეთ რამეს ქართველი ერი არასოდეს შეეგუება..აი საიდან მოდიოდა ეს აგრესია..ასევე დიდი გამოხმაურება მოყვა მამაოს რომელიც სკამით მისდევდა  ერთ-ერთ “გეის”,ამ მამაოზე საშინელ რამეებს ამბობდნენ და სხვადასხვა სოციალურ ქსელებში ავრცელებდნენ ვიდეოს სადაც ეს კადრები იყო აღბეჭდილი და აწერდნენ ისეთ კომენტარებს რომლის გაგონებაც კი ცოდვად შეიძლება ჩაითვალოს..უბრალოდ ღმერთის შიში უნდა გქონდეთ,დაუსჯელი არავინ არ დარჩება..შესაძლოა მამაო ცოტა აღელდა,მაგრამ ისიც ხომ ადამიანია და ჩვეულებრივი მოკვდავი,უცოდველი არავინაა.. თუ რამე დააშავა მამაომ ღმერთის წინაშე  მისი განსჯა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია და ჩვენ არ გვაქვს უფლება უფლის საქმე მივითვისოთ… შეიძლება თქვათ რომ ისინი ავად არიან და ეს მათი ბრალი არ არის,მაგრამ მეცნიერებმა დაადგინეს რომ მათი დაავადება ალკოჰოლიზმზე ბევრად უფრო ადვილად განკურნებადია,მაგრამ მათ არ სურთ მკურნალობა,ისინი იტყვილებიან რომ მათი სენი უკურნებადია,ისინი იტყვილებიან რომ ისინი ნორმალურებია არიან..ყველაფერს აბრალებენ 21_ე საუკუნეს და რაც არ უნდა გააკეთო, როგორც არ უნდა გააკეთო და სადაც არ უნდა გააკეთო ყველადრის მიზეზად 21-ე საუკუნეს ასახელებენ..დაფიქრდით!თქვენ გინდათ თქვენი შვილი მათი ზეგავლენის ქვეშ მოექცეს?თქვენ გინდათ,რომ ჩვენი სამყარო ისეთი ცივილიზირებული გახდეს,რომ გამრავლება შეწყვიტოს?! 

გჯერათ თუ არა ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?

ამ თემის შესახებ არსებობს განსხვავებული მოსაზრებები …ზოგ ადამიანს სწამს ბიჭის და გოგოს მეგობრობის. მე კი იმათ რიცხვს მივეკუთვნები, რომლებიც გამუდმებით ამტკიცებენ რომ ეს მეგობრობა ყოველთვის სიყვარულით მთავრდება…მე და ჩემი და ყოველთვის ვკამათობთ ამ თემასთან დაკავშირებით. ის მუდამ ამტკიცებს, რომ მისთვის ბიჭი უფრო კარგი მეგობარია ვიდრე გოგო და რადგან მას ძალიან ბევრი “ძმაკაცი” ჰყავს, ვერ წარმოუდგენია რომ როდესმე ეს გრძნობა სიყვარულში გადაიზრდება…
მე არ უარვყოფ ბიჭის და გოგოს მეგობრობას, მაგრამ ჩემი აზრით, ყველაფერი უნდა იყოს ზომიერი… როცა ადამიანი მისი დროის დიდ ნაწილს ატარებს “ძმაკაცებთან” ეს, იწვევს უკვე შეჩვევას, შეიძლება თავიდან დაიწყოს ყველაფერი მეგობრობით, მაგრამ შემდეგ ეს გრძნობა აუცილებლად შეიცვლება სხვა გრძნობით, რომელსაც სიყვარული ქვია… ეს აუცილებლად მოხდება, უბრალოდ დროის საკითხია…ნათქვამია, ყველას სიყვარული მეგობრობით იწყება და სწორიც არის, რადგან თუ ადამიანს კარგად არ იცნობ და არ იცი მისი დადებითი და უარყოფითი მხარეები, ის ვერასდროს შეძლებს გახდეს შენი ცხოვრების მეგზური…შეიძლება თქვათ რომ გყავთ ძალიან ბევრი”ძმაკაცი”,მაგრამ დაფიქრდით , ჩაიხედეთ თქვენს გულებში და მერე თქვით ნუთუ მის მიმართ გრძნობა არ გაგჩენიათ?! ამ ყოველივეს შემდეგ თქვენ თვითონ განსაჯეთ, გჯერათ თუ არა ბიჭის და გოგოს მეგობრობა? არსებობს კი ?!

გჯერათ თუ არა ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?

ამ თემის შესახებ არსებობს განსხვავებული მოსაზრებები …ზოგ ადამიანს სწამს ბიჭის და გოგოს მეგობრობის. მე კი იმათ რიცხვს მივეკუთვნები, რომლებიც გამუდმებით ამტკიცებენ რომ ეს მეგობრობა ყოველთვის სიყვარულით მთავრდება…
მე და ჩემი და ყოველთვის ვკამათობთ ამ თემასთან დაკავშირებით. ის მუდამ ამტკიცებს, რომ მისთვის ბიჭი უფრო კარგი მეგობარია ვიდრე გოგო და რადგან მას ძალიან ბევრი “ძმაკაცი” ჰყავს, ვერ წარმოუდგენია რომ როდესმე ეს გრძნობა სიყვარულში გადაიზრდება…
მე არ უარვყოფ ბიჭის და გოგოს მეგობრობას, მაგრამ ჩემი აზრით, ყველაფერი უნდა იყოს ზომიერი… როცა ადამიანი მისი დროის დიდ ნაწილს ატარებს “ძმაკაცებთან” ეს, იწვევს უკვე შეჩვევას, შეიძლება თავიდან დაიწყოს ყველაფერი მეგობრობით, მაგრამ შემდეგ ეს გრძნობა აუცილებლად შეიცვლება სხვა გრძნობით, რომელსაც სიყვარული ქვია… ეს აუცილებლად მოხდება, უბრალოდ დროის საკითხია…ნათქვამია, ყველას სიყვარული მეგობრობით იწყება და სწორიც არის, რადგან თუ ადამიანს კარგად არ იცნობ და არ იცი მისი დადებითი და უარყოფითი მხარეები, ის ვერასდროს შეძლებს გახდეს შენი ცხოვრების მეგზური…ამ ყოველივეს შემდეგ თქვენ თვითონ განსაჯეთ, გჯერათ თუ არა ბიჭის და გოგოს მეგობრობა? არსებობს კი ?!

 

შეუძლებელი არაფერია

_მხოლოდ ერთი დღე,გამუდმებით იძახდა სოფო…
იქვე ნინო იჯდა რომელიც ცრემლებს ვერ იკავებდა და თან სოფოს დამშვიდებაც უნდოდა,მაგრამ ხმას ენას ვერ იღებდა რადგან ცრემლები ამის საშუალებას არ აძლევდა..მაგრამ ბოლოს მაინც უთხრა:
-სოფო რამე ხომ არ გინდა რომ მოგიტანო?
-არა მე მხოლოდ ერთი დღე მინდა…
ამ სიტყვებზე ნინომ ცრემლები ვეღარ შეიკავა და ოთახიდან გავიდა…ექიმი სოფოს ოთახისაკენ მიდიოდა მაგრამ როცა ატირებული ნინო დაინახა მივიდა და მისი დამშვიდება ცადა,მაგრამ ვერანაირი სანუგეშო სიტყვა ვერ იპოვა…ნინომ ცრემლები მოიწმინდა და ექიმს უთხრა:
-ნანა ექიმო როგორი ანალიზები აქვს სოფოს?
-სამწუხაროდ საქმე არც ისე კარგად არის…მე ძალიან მიმძიმის ამის თქმა მაგრამ ანალიზებმა ძალიან ცუდი შედეგი აჩვენა…
ნინოს ექიმისთვის აღარაფელი უთქვამს ისე დაბრუნდა ოთახში..
-რა თქვა ექიმმა?
-თქვა რომ მალე ძალიან კარგად იქნები…
სოფომ მიხვდა რომ ნინო სიმართლეს არ ამბობდა,მაგრამ აღარაფელი თქვა რომ ნინოსთვის ტკივილი არ მიეყენებია…
-სოფო ყველაფერი კარგად იქნება,როცა გამოჯანმრთელდები ჩვენი ოცნება ავიხდინოთ და ლონდონში წავიდეთ..
-ხო წავიდეთ…
უიმედოთ თქვა სოფომ..ფანჯარას გახედა და ნინოს კითხა:
-ლუკა არ გინახავს?
-კი ვნახე და მოგიკითხა…გამოჯანმრთელება გისურვა…
-მომიკითხა?!
და ისევ ნინოსკენ გამოიხედა…ნინოს ამ მზერის თავიდან აცილება უნდოდამაგრამ ვერ შეძლო…
-ხო და ასე თქვა ახლა საქმეები მაქვსდა როგორც კი საქმეებს მოვრჩები აუცილებლად მოვინახულებო…
-ალბათ ეგ საქმეებს ლიკასთან პაემნებს ეძახის..თუ კიდევ ნახავ გადაეცი აქ მოსვლით თავს ნუღარ შეიწუხებს..ან შეიძლება მეორე ნახვისას მე უკვე ცოცხალი აღარ ვიყო…
-რას ამბობ შენ ძალაინ კარგად იქნები და ლუკა ერთადერთი ბიჭი არ არის…
-კარგად არ ვიქნები და ეს ორივემ ვიცით…მე ყველაფერი მესმოდა რასაც ეიქმი ამბობდა…
-ხო მაგრამ იმედი არ უნდა დავკარგოთ…
-იმედი რომელ იმედზე მელაპარაკები,რომელიც არ არსებობს?!მე ეგ იმედი დიდი ხანია დავკარგე…
-იმედი ბოლოს კვდება…
-ხოდა მაშინ ჩემი ბოლოც ეს ყოფილა…
-გეყოფა ძალიან გთხოვ…
-შენ რა გგონია ეს ყველაფერი მე ძალიან მინდა მაგრამ სამწუხაროდ არაფლის შეცვლა არ შემიძლია…
-ნუ გეშინია ღმერთი გადაგვარჩენს…
-მე ღმერთმა უკვე დიდი ხანია დამივიწყა…
-ღმეთი არასდროს არავის ივიწყებს…
სოფოს პასუხი აღარ გაუცია და ამით თითქოს ნინოს უთხრა რომ დასვენება ჭირდებოდა…ნინომაც ოთახიდან გავიდა,რათა სოფოს ახლა მართლაც ძალიან ჭირდებოდა დასვენება…სოფოს დიდი ხნის განმავლობაში არ დაეძინა,ფიქრობდა ყველაფერზე,რაც მის ირგვლივ ხდებოდა და ცოტა ხნის შემდეგ ამ ფიქრებში მას ჩაეძინა…როცა გაიღვიძა ნინო დაინახა რომელსაც იქვე სკამზე დაძინებოდა,მაგრამ მალევე გაიღვიძა…
-უკვე გაიღვიძე?რამე ხომ არ გინდა ?
-მინდა ცოტახნით სახლში წახვიდე და დაისვენო.
-რას ამბობ მე შენ მარტო არ დაგტოვებ…
-ცოტა ხანი დაისვენე და მერე ისევ დაბრუნდი…
-არ შემიძლია,მე შენ აქ გჭირდები…
-ძალიან გთხოვ…
სოფომ დიდი მუდარის შემდეგ მაინც დაითანხმა ნინო სახლში წასულიყო..როცა ნინო მიდიოდა სოფოს უთხრა:
-სოფო შენთვის კარგი ამბავი მაქვს დღეს ლუკა მოვა შენს სანახავად…
-ესეიგი დღეს ლიკა დაკავებული იყო…
-კარგი რა ხო იცი რომ ლუკას მხოლოდ შენ უყვარხარ…
-სიყვარული უნდა დაამტკიცო საქმით და არა სიტყვით…
-სოფო კარგად მოექეცი ძალიან გთხოვ…
-ვეცდები.
სოფო ოთახის კარებს უყურებდა და ელოდა როდის მოვიდოდა ლუკა მაგრამ რატომღაც არავინ ჩანდა.ბოლოს ოთახში შემოვიდა ქერათმიანი,ცისფერთვალება ბიჭი რომელსაც ძალიან ლამაზი ღიმილი ქონდა…ხელში ლამაზი ყვავილები ეჭირა,რომელიც შესვლისთანავე იქვე დადო…
-სოფო როგორ ხარ ?
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს…
-ასე რატო მელაპარაკები?რამე დავაშავე?
-არა არაფელი…
-ხო იცი რიგირ მიყვარხარ,შენს გარეშე არ შემიძლია…
-როგორც ჩანს შეგძლებია…
-კარგი რა ხომ იცი რომ ძალიან ბევრი საქმეები მქონდა…
-ვიცი,უბრალოდ მაიინტერესებს აქ რისთვის მოხვედი!
-მიყვარხარ და იმიტომ…
-რატომღაც შენი საქციელიდ სხვა რამეს ამტკიცებ…
-აი ეს ყვავილები შენ მოგიტანე…
-მე არაფერში არ მჭირდება… ახლა კი წადი და ეს ყვავილებიც ლიკუნას წაუღე ალბად უკვე გელოდება…
-ლიკუნას რატომ უნდა წაუღო ან რატომ უნდა მელოდებოდეს…
-კარგი რა ძალიან გთხოვ,მე შენთან ჩხუბს არ ვაპირებ,მაგრამ არც ისეთი სულელი ვარ რომ ეგ ზღაპრები დავიჯერო…
-მე და ლიკუნა მხოლოდ მეგობრები ვართ…
-შენ მეგობრობე ეტყობა სხვანაირად გესმის…
-მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ და ეს შენც ძალიან კარგად იცი…
-მე მხოლოდ ის ვიცი რომ შენ უნდა წახვიდე…
-კი მაგრამ რისთვის?
-უბრალოდ მე არ მინდა ვინმე ჩემთან სიბრალულის გამო იყოს…
-მე შენთან სიბრალულის გამო არ ვარ…
-აბა რის გამოხარ ?
-იმ გრძნობის გამო რომელსაც შენს მიმართ განვიცდი,ინ დიდი სიყვარულის გამო რომელიც შენს მიმართ გამაჩნია…
-ჩემი დარწმუნება ყოველთვის შეგეძლო,მაგრამ ამჯერად არა…მე აქ ბევრი რამე ვისწავლე…
-ხო მაგრამ…
-არავითარი მაგრამ უბრალოდ წადი…
ლუკა ოთახიდან გავიდა,სოფოს ტირილი წასკდა,მაგრამ მალევე შეწყვიტა რადგან ნინო დაბრუნდა..
-იყო მოსული ლუკა?
-იყო…
-მერე?
-რა მერე ცოტა ვი;აპარაკეთ და წავიდა…
-ეჩხუბე ხო?
-არა არ მიჩხუბია…
-აბა რა მოხდა?
-რაღაცას მივხვდი..მე ის უნდა გამეშვა…
-რატო?
-იმიტომ რო მე მას ვერ გავაბედნიერებ…მას ამ ბედნიერებას ლიკუნა აჩუქებს..ორივემ კარგად ვიცით რომ მე დიდი დრო არ მაქვს…
-კარგი რა ხო ვილაპარაკეთ უკვე მაგაზე…
-რეალობას თვალი უნდა გაუსწოროდ…მე არ მინდა მას გული ვატკინო..
-კი მაგრამ მა ლიკუნა არ უყვარს..
-შეიყვარებს…
-ხომ იცი რომ ლუკა შენ არ მიგატოვებს…
-ამიტომაც ისე უნდა მოვიქცე რომ ამის გაკეთება ვაიძულო…
-შენ ისეთი ჯიუტი ხარ ჩემი ლაპააკი მაინც ზედმეტი იქნება ამიტომაც აღარაფელს გეტყვი…
-ხო და რაღაც უნდა გთხოვო ლიკუნასთან ლაპარაკი მინდა და გადაეცი მოვიდეს…
-მე მაგასთან არ მივალ..ხომ იცი რო არ ველაპარაკები იმ დღის მერე გიოს წართმევა რომ უნდოდა ჩემთვის…
-ძალიან გთხოვ ეს ჩემს გამო გააკეთე..
-ხო კარგი…მეორე დღეს ნინო ლიკასთნ წავიდა
-ვაა ეს ვინ მოსულა
-არ მაქვს შენთან სულელური ლაპარაკის თავი,რაღაც უნდა გთხოვო..
-მთხოვო?!
-უნდა გთხოვო მაგრამ იცოდე რომ ამას მხოლოდ ჩემი მეგობის გულისთვის ვაკეთებ
-რომელი მეგობრის ?
-სოფოს გამო,მან მთხოვა შენთან მოვსულიყავი და მასთან წამეყვანე…
-რამე მოხდა?
-ეგ არც მე არ ვიცი,მოკლედ მოდი და თვითონ გეტყვის ყველაფერს…
-კარგი და რომელი საათისთვის?
-როცა გეცლება…
3 საათის დროზე მართლაც მივიდა ლიკა სოფოსთან და თან ყვავილები მოუტანა…ლიკა კარებთან იდგა და თითქოს ფიქრობდა შესულიყო თუ არა უეცრად სოფოს ხმა გაიგონა
-შემოდი უნდა დაგელაპარაკო….
ლიკა შევიდა ოთახში და ყვავილები სოფოს მისცა,როცა სოფოს შეხედა და ძალიან გაუკვირდა რადგან ავადმყოფობას სრულიად შეეცვალა,მაგრამ მიუხედავად ამისა მაინც ძალიან ლამაზი იყო…სოფოს ჰქონდა ოქროსფერი ლამაზი თმა,თოვლივით თეთრი სახე და ზღვასავით ლურჯი თვალები,ღიმილიც ძალიან უხდებოდა ის არა მარტო გარეგნულად ,სულიერადაც ლამაზი იყო,მისი სულის მშვენება აღენატებოდა მის გარეგნულ სილამაზეს…სოფომ შეამჩნია ლიკა გაკვრვებით რომ უყურებდა და უთხრა:
-გიკვირს?!
-რა უნდა მიკვირდეს?
-ასე რომ გამოვიყურები…
-როგორ?
-როგორც ავადმყოფს შეეფერება ისე…
-არა რას ამბობ ძალიან ლამაზი ხარ…
კარგი ალბად გაინტერესებს აქ რისთვის მოგიყვანე..
-ძალიან მაინტერესებს მიუხედავად იმისა რომ ცნობისმოყვარე არ ვარ..
-ჩემი თქმა არ გჭირდება შენც ხედავ როგორ მდგომარეობაში ვარ,იქნებ ხვალ ცოცხალი არც ვიყო…
-რას ამბობ ძალიან კარგად იქნები…
-მომისმინე და ბოლომდე დამამთვრებიე…
-მაპატიე,გააგრძელე…
-მე ლუკა სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს,ბავშვობიდანვე მიყვარდა და მუდამ მეყვარება,მაგრამ ჩემი მდგომარეობის გამო მასთნ ყოფნა არ შემიძლია ..ლიკა თავს არ დამანებებს ამიტომ შემ უნდა დამეხმარო..
-მე როგორ უნდა დაგეხმარო?
-თავი უნდა შეაყვარო…
-ხო მაგრამ ის მე ყურადღებასაც კი არ მაქცევს რადგან შენ უყვარხარ..
-მოგაქცევს თუ ისე მოიქცევი როგორც მე გეტყვი…
-არ დაგიმალავ ლუკა მართლაც მომწონს დიდი ხანია მაგრამ რამდენჯერაც ვცადე მასთან ურთიერთობა იმდენჯერ უარით გამისტუმრა და მითხრა რომ შენ უყვარდი…
-მართლა?!
-ხო და ამიტომ არ მომწონდი ადრე ახლა აზრი შევიცვალე…
-კარგი გვეყოფა,შენ უბრალოდ ისე მოიქეცი როგორც მე გეტყვი…
-ყველანაირად ვეცდები…
-მადლობა დახმარებისთვის…
-არაფრის ,ახლა კი თუ მეტი საქმე არაფერი გაქვს წავალ..
-კარგი..
-ხშირად შემოგივლი…
ლიკა წავიდა და ოთახში მარტო დარჩენილმა სოფომ ტირილი დაიწყო,როგორ ვყარებივარ ლუკას მე კი ის დავადანაშაულე იმაში რაც არ ჩაუდენია,როგორ მინდა მასთან ყოფნა მაგრამ არ შემიძლია,უნდა ვეცადო ლუკასთან კავშირი გავწყვიტო…ფიქრობდა სოფო და თან პირზე ხელს იფარებდა ტირილის ხმა გარეთ რომ არ გასულიყო და ნინოს არ გაეგო…ნინო შემოვიდა მაგრამ იმიტომ არა რომ მან ტირილის ხმა გაიგო..
-როგორ ხარ სოფო ?
-ისევ ისე..
-რაზე ელაპარაკე ლიკას?
-ლუკაზე …
-ეჩხუბე?
-არა ვთხოვე დამხმარებოდა იმაში რომ ლუკას დავევიწყებინე…
-შენ რა სულ გაგიჯდი?ლუკა არასდროს არ შეიყვარებს ლიკას..
-შეუძლებელი არაფერია…
-და ისიც სიხარულით დაგთანხმდა ხო,რათქმაუნდა დიდი ხანია უნდა ლუკას ხელში ჩაგდება,მაგრამ ლუკას მხოლოდ შენ უყვარდი,რომ იცოდე რამდენჯერ უთხრა უარი,მაგრამ მაინც არ ეშვებოდა ალბად ეხლა ზის და ბედნიერია მისი გამარჯვებით…
-ვიცი ეგ ყველაფერი.მაგრამ მეტი გამოსავალი არ მაქვს…
-გამოსავალი ყოველთვისაა…
-ჩემს შემთხვევაში არა…
-კარგი რა ისევ თავიდან იწყებ…
-მეც მინდა ვიყო ლუკასთან მაგრამ ეს შეუძლებელია…
-შენ ისევ იქნები ბედნიერი ,მე ამას გპირდები…
-მე არ მინდა ვცხოვრობდე ოცნებებში,მე რეალისტი ვარ და ამ რეალობას უკვე შევეგუე…
-შენ მე გამაგიჟებ…
-კარგი ექიმმა რა თქვა?
-მალე გამოჯანმრთელდებაო…
-ხო შენ დამაიმედე…
-არა არ გატყვილებ,მე შენ გითხარი რომ აღარ მოგატყვილებდი…
-ესეიგი სიმართლეა?!
-კი სიმართლეა..
-ძალიან კარგია…
-ექიმმა ისიც თქვა ერთი საავადმყოფოდან დარეკეს დონორი გვყავსო და ვნახოთ ახლა შეიძლება თუ არა იყოს შენი დონორი…
-მართლა ნუთუ შეიძლება ასეთი სასწაული მოხდეს,მაგრამ არ მინდა წინასწარ იმედები დავისახო…
-შენ სულ ასეთი იყავი…თუ გამოჯანმრთლდები ლუკას დაუბრუნდები?
-არვიცი…
-რა არ იცი მერე ხელს რა შეგიშლის,ახლა შენს მდგომარეობას იმიზეზებ და მერე რაღას იტყვი…
-ხო ვნახოთ წინასწარ ნურაფერს ვიტყვით..
-ლუკამ დამირეკა შეიძლება რომ მოვიდეო?
-უთხარი მოვიდეს…
-მართლა ახლავე დაურეკავ და ვეტყვი, დარწმუნებული ვარ ძალიან გაუხარდება…როდისთვის უთხრა?
-როცა ეცლება,მე არსად არ მივდივარ…
ნინომ დაურეკა ლუკას და უთხრა რომ 4_ისთვის მოსულიყო…ლუკასაც არ დაუგვიანებია ზუსტად დანიშნულ დროს მივიდა…სოფოს ისევ ყვავილები მოუტანა და სოფოსთან შევიდა ოთახში…
-როგორ ხარ?
-ისევ ძველებურად..შენ?
-მე ძალიან ცუდად რადგან შენ მენატრები…
სოფოს პასუხი არ გაუცია..ოთახში სიჩუმე ჩამოვარდა და ეს სიჩუმე კიდევ დიდხანს გაგრძელდებოდა ლუკას რომ არ დაერღვია..
-შენთვის საჩუქარი მაქვს,მაგრამ არვიცი რამდენად მოგეწონება..
ლუკამ ამოიღო ყუთი და სოფოს გაუწოდა…სოფომ გახსნა ძალიან ლამაზი ყელსაბამი იყო…ლუკა თითქოს აკვირდებოდა სოფოს სახეს რომ გაეგო მოეწონა თუ არა მაგრამ ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა და ჰკითხა…
-მოგეწონა?!მე თვითონ შევარჩიე..
-ძალიან მომეწონა,მდლობელი ვარ…
-ძალიან კარგი მეც ეგ მინდოდა..კიდევ ერთი საჩუქარი მაქვს არვიცი როგორ მოქცე…
-დღეს რაიმე დღესასწაულია თუ რისთვის დავიმსახურე ამდენი საჩუქრები…
-შენ უფრო მეტს იმსახურებ …შენთვის ჩემი სიცოცხლეც არ მენანება..
-რა საჩუქარია ეგეთი მოცემა რომ გიჭირს?
-ლუკამ ისევ ყუთი ამოიღო ოღონდ ამჯერად ცოტა პატარა და სოფოს მისცა..
-გახსენი მიდი ჩემთან ერთად…
-ახლავე…
სოფომ ყუთი გახსნა და ლუკას შეხედა აცრემლებული თვალებით
-ეს რა არის?
-ბეჭედი…
-ვიცი რომ ბეჭედია მაგრამ რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?!
-ეს იმას ნიშნაბს რომ მე შენ ძალიან მიყვარხარ,ცხოვრებაზე მეტად მე შენს გარეშე არც ერთი წუთი არ შემძლია ძალიან გთხოვ გამომყევი ცოლად და გპირდები ყველაზე ბედნიერ ადამიანად გაქცევ…
სოფომ პასუხი ვერ გასცა ტირილი დაიწყო , ლუკას ჩაეხუტა და ჩუმად თქვა:
-არ შემიძლია…
-რატო ხელს რა გვიშლის ,მე შენ ძალიან მიყვარხარ…
-მე არ მიყვარხარ…
-არ მჯერა შენი..
-უნდა დაიჯერო მე სხვა მიყვარს..
-კარგი თუ გინდა დავიჯერო მითხარი ვინ არის..
-ვერ გეტყვი..
-ნუთუ ეს ყველაფერი სიცრუე იყო?!არ მჯერა შენი ვიცი რომ გიყვარვარ და არასოდეს მომატყვილებდი…
-სამუხაროდ იმედები უნდა გაგიცრუო..
-არ მჯერა შენი..
-ყველაფერი დამთავრდა,ახლა კი შეგიძლია წახვიდე და ბეჭედიც თან წაიღო…
-მე ვიცი რომ შენ გიყვარვარ ამიტომაც ამ ბეჭედს დაგიტოვებ..
-უბრალოდ წადი დასვენება მჭირდება..
ლუკა როგორც კი წავიდა სოფომ ტირილი დაიწყო და შეტევა დაეწყო..ექიმებმა ბევრი იწვალეს რომ სოფო მდგომარეობიდან გამოეყვანათ…ნინო ტიროდა და თან გამუდმებით იძახდა:”მარტო არ უნდა დამოტოვებინა..ყველაფერი ჩემი ბრალია”… სოფო მთელი ოთხი დღე კომაში იყო,როგორც ნინოს არ უძინია ამ ოთხი დღის განმავლობაში ისე არ უძინია ლუკასაც,საჭმელიც არ უჭამია მხოლოდ ბეჭედს დასცქეროდა რომელიც სოფოს ხელზე ეკეთა და ამან უფრო მეტად დაარწმუნა რომ მართლა უყვარდა სოფოს,მაგრამ მიზეზს ვერ პოულობდა რისთვის სჭირდებოდა სოფოს ტყვილი …მაგრამ ახლა ამაზე დიდად არ ფიქრობდა მხოლოდ სოფოს გამოჯანმრთელება უნდოდა…
ექიმები ლუკასთან და ნინოსთან მივიდნენ და სოფოს კომიდან გამოსვლის ამბავი ახარეს…ნინო და ლუკა გახარებულები გაიქცნენ სოფოს ოთახისაკენ…სოფოს უკვე ლაპარაკი შეეძლო მაგრამ მაინც სუსტად იყო და ექიმმა გააფრთხილა ნინო და ლუკა ბევრი ლაპარაკი არ შეიძლება და ნუ გადაღლითო…
-როგორ ხარ სოფო?_კითხა ნინომ…
-ახლა უკეთ..
-ძალიან კარგი,რა დაგემართა ვერ გავიგე რომ წავიდალუკა გავაცილე საავადმყოფოს კარებამდე და როცა დავბრუნდი ასეთი მდგომარეობა დამხვდა…
-არვიცი შეიძლება გადაღლის ბრალია…
-ეს ბეჭედი ვინ მოგცა?
-რომელი ბეჭედი?
-ხელზე რომ გიკეთია,მანამდე არასოდეს შემინიშნავს შენს ხელზე ..
სოფომ ხელზე დაიხედა და ლუკას ნაჩუქარი ბეჭედი რომ შეამჩნია ძალიან შერცხვა ლუკასი..არ იცოდა რა ეთქვა..ეს რომ ლუკა შეამჩნია სოფოს ამ მდგომარეობიდან გამოყვანა ცადა..
-ეს ბეჭედი მე მოუტანე,დედამისმა გამომატანა..
-თიკო დეიდა საფრანგეთშია და შენ სად ნახე?
-მანამდე მომცა , ახლა გამახსენდა და მოტანა გადავწყვიტე..
-ძალიან ლამაზია..სოფო შენ ხმას რატომ აღარ იღებ?
-ექიმმა მითხრა ბევრს ნუ ილაპარაკებო…
-ბევრს ნუ ილაპარაკებო თორე საერთოდ არ ილაპარაკოო კი არ უთქვამს…სოფო რამე ხო არ გინდა ამოგიტანო ქვემოდ ჩავდივარ…
არა არფერი..
-ლუკა შენ?
-მადლობა ნინო არც მე..
-კარგი მაშინ მე წავალ და ცოტა ხანში დავბრუნდები..ლუკა შეგიძლია ცოტახნით სოფოსთან დარჩე?
-რათქმაუნდა…
როგორც კი ნინო გავიდა ოთახიდან ლუკა სოფოსთან მივიდა და ჩაეხუტა,სოფო ჯერ ცდილობდა წინააღმდეგობის გაწევას მაგარამ მერე მიხვდა რომ ძალიან სჭირდებოდა ლუკასთან ჩახუტება…ოთახში სიჩუმე ჩამოვარდა,დიდხანს გაგრძელდებოდა ასე ლუკას რომ არ დაერღვია სასიამოვნო სიჩუმე…
-ასე რატომ მომექეცი?
-როგორ?
-რატომ მომატყვილე რომ არ გიყვარდი…
-არ მომიტყვილებიხარ..
-მაშინ ეს ბეჭედი რატომ გიკეთია?
-მე უბრალოდ…
-არაფრის ახსნა არ არის საჭირო,მე ვიცი რატომაც გახდი ცუდად ჩემი წასვლის შემდეგ არვიცი ასე რატომ იქცევი,მაგრამ ერთი რამ მუდამ გახსოვდეს მე შენ ცხოვრებაზე მეტად მიყვარხარ ,შენ რომ რაიმე დაგემართოს და ჩემს გვერდით რომ არ იყო მე მოვკვდები..მე შენით ვცოცხლობ,შენ შეგიძლია მომცე სიცოცხლის ხალისი,მაგრამ შეგიძლია წამართვა კიდეც…მე შენ მიყვარხარ და ამ სიტყვებს იმდენჯერ ვიტყვი,რამდენჯერაც საჭირო იქნება..გთხოვ გამომყევი ცოლად და გპირდები შენს თვალზე ცრემლს ვერ ნახავ…
სოფო ძალიან დაიბნა არ იცოდა რა ეთქვა და ბოლოს ძლივს უთხრა:
_ვიცი რომ შენ ბედნიერს გამხდი,მაგრამ მე ვერ გაგხდი ბედნიერს..ეს ყველაფერი ცოტახნის უკან რომ მომხდარიყო არ დავფიქრდებოდი ისე დაგთანხმდებოდი,მაგრამ ახლა არ შემიძლია..ხო ხედავ ჩემს მდომარეობას,ექიმებმა ძლივს გადამარჩინეს..ექიმმა მითხრა კიდევ ერთი ასეთი შეტევა რომ განმეორდეს შენი გული ვეღარ აიტანსო…შეუძლებელია ჩემი გადარჩენა…
-ჩვენ გამოსავალს ერთად ვიპოვით…შეუძლებელი არაფერია..
-გიყვარვარ?
-რათქმაუნდა ყველაფერზე მეტად.
-მაშინ ჩემთვის ერთ რაღაცას გააკეთებ ?
-ყველაფერს რასაც შენ ისურვებ…
-ჩემი სურვილია რომ შენ დამივიწყო..თუ მართლა გიყვარვარ აქ ნუღარ მოხვალ…
-მე შენ ვერასოდეს დაგივიწყებ..არ შემიძლია..
-შენ არ მითხარი შეუძლებელი არაფერიაო..
-მოინდომებ და დამივიწყებ..
-მაგრამ არ მინდაშენი დავიწყება..
-ამით შეგიძლია შენი სიყვარული დამიმტკიცო…
-კარგკი შენ შეგიძლია ამიკრძალო აქ მოსვლა,შენთან დარეკვა,მაგრამ შენს სიყვარულს ვერ ამიკრძალავ…რაც არ უნდა ეცადო თავს ვერ დამავიწყებიებ…
-ძალიან გთხოვ წადი ჯერ კიდევ თავს შეუძლოთ ვგრძნობ, ეს ბეჭედიც წაიღე და ვისაც შენს მეორე ნახევრად მიიჩნევ იმას მიეცი…
-კარგი მომეცი…
სოფომ ბეჭედი მოიხსნა და ლუკას მისცა..
ლუკამ გამოართვა ბეჭედი ისევ სოფოს დაუბრუნა და უთხრა:
-აიღე ბეჭედი,ერთმა გოგომ მითხრა ეს ბეჭედი იმას მიეცი ვისაც შენს მეორე ნახევრად ჩათვლიო,ხოდა მე უკვე ვიპოვე ჩემი მეორე ნახევარი,ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი და ეს შენ ხარ..ახლა კი წავალ ,რადგან ძალიან მიყვარხარ გავაკეთებ იმას რაც გინდა,მაგრამ შენს დავიწყებას ნუ მთხოვ..ლუკა როცა წამოდგა წაბარბაცდა სოფომ დასახმარებლად წამოიწია მაგრამ ლუკამ შეაჩერა შუბლზე აკოცა და ოთახიდან გავიდა..დერეფანში ნინო შეხვდა, ნინომ შეამჩნია რომ ლუკას ფერი წასვლოდა და ფეხზე ძლივს იდგა..უნდოდა ეკითხა მაგრამ მიხვდა რომ აზრი არ ჰქონდა და პირდაპირ სოფოს ოთახში შევიდა..
-რა მოხსა?ლუკას რა დაემართა?
-აღარ შემიძლია ,მირჩევნია მოვკვდე ვიდრე ლუკას გარეშე ვიცხოვრო..
-რა მოხდა აღარ იტყვი?
-როგორც გითხარი მე ის გაუშვი თანაც სამუდამოდ..
-დაწყნარდი შენი ნერვიულობა არ შეიძლება,ხო გახსოვს რა თქვა ექიმმა..
-მინდა რომ მოვკვდე და ამ საშინელ ცხოვრებას გავექცე…
-პრობლემები სიკვდილით არ წყდება,უნდა იბრძოლო სიცოცხლისთვის..ამას შენ თუ არ შეეცადე ვერავინ შეძლებს შენს დახმარებას..
-აღარ მინდა ამდენი ბრძოლა,ყველაფრიდან დავიღალე..
-ვიცი რასაც გრძნობ,მაგრამ უნდა შეძლო შენ .შენი სიმამაცის ყოველთვის მიკვირდა ,სად დაიკარგა ის?
-მოკვდა,განადგურდა მე ის ძველი სოფო აღარ ვარ რომელსაც პრობლემები ბევრი ჰქონდა მაგრამ მიუხედავად ამისა მაინც უმკლავდებოდა..ახლა მეშინია არ მინდა სიკვდილი..
-შენ არ მოკვდები,დიდხანს იცოცხლებ და ძალიან ბედნიერი იქნები..
სოფო დამშვიდდა და ორი საათის განმავლობაში ეძინა,როცა გაიღვიძა მთელი ოთახი ყვავილებით იყო მორთული..ჯერ თვი სიზმარში ეგონა მაგრამ როდესც გააცნობიერა რომ რეალობა იყო ნინოს დაუძახა
-ეს ყვავილები ვინ მოიტანა ?
-ლუკამ გამოაგზავნა და თან წერლიც ყვავილებთან ერთად მოიტანეს…
ნინომ სოფოს წერილი მიცა,რომელიც ლამაზ ვარდიფერ კონვერტში იყო ჩადებული..სოფომ გახსნა და დაიწყო კითხვა..
“ვიცი რომ მითხარი აღარ დამიკავშირდეო და მეც დაგპირდი რადგან სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ,მაგრამ მიიღე ეს საჩუქარი როგორც უკანასკნელლი..მე მეტჯერ აღარ შეგაწუხებ..მე უბრალოდ მიყვარხარ და არ მაინტერესებს მიპასუხებ თუ არა ამ გძნიბაზე..გამოჯანმრთელბას გისურვებ”
სოფომ წერილის კითხვა დაამთავრა ,ტირილი დაიწყი აღარ იცოდა რა გეკეტებია..ნინო დამშვიდება სცადა
-კარგი სოფო არ შეიძლება შენი ნერვიულობა..
რა ვქნა ნინი რა გავაკრთო მირჩიე რამე..
-ვერაფერს ვერ გირჩევ ეგ შენი გადასაწყვეტიამხოლოდ ერთს გეტყვილუკას შენი ეგეტი საქციელით ბედნიერს კი არა უბედურს გახდი…
სოფომ პასუხის ნაცვლად ისევ ტირილი დაიწყო..
გავიდა ორი დღე ლუკადან არაფერი ისმოდა,სოფო საჭმელსაც არ ჭამდა ნორმალურად გამუდმებით ლუკაზე ფიქრობდა,ხანდახან იტყოდა დაურეკავ და ვეტყვი რომ მიყვასო მაგრამ მაშინვე სხვა აზრზე დგებოდა…როცა ლუკა მოენატრებოდა მის ნაჩუქარ ბეჭედს უყურებდა..ერთხელ ოთახში მარტო იყო და ლუკაზე ფიქრობდა ამ დროსხმა შემოესმა
-უკაცრაცრავად თქვენთან არინ..
-ვინ არის?
ამ დროს ოთახში ლიკა შემოვიდა..
-გამარჯობა სოფო როგორ ხარ?
-უკეთესად შენ?
-მეც არამიშავს..
-ლიკა ხო არ გინახა ამ 2 დღის განმავლობაში?
-არა ერთხელ ვნახე ერთი კვირის უკან დალაპარაკება ვცადე მაგრამ ისეტი სახე ჰქონდა თავი დავანებე..
-თავი უნდა შეაყვარო…
-ვიცი ეგ მაგრამ არ გამომდის..
-ა, კვირაში თუ ნახავ კინოში დაპატიჟე ფილმ”კომა”_ზე მისი საყვარელი ფილმია,ბილეთები შუა რიგებში აიღეთ ძალიან უყვარს იქ ჯდომა,კიდე უყვარს თამაში როცა მის გვერდით მჯდომს პოპკორნს პარავს..
-ძალიან ბევრი რამ იცი მის შესახებ ეტყობა კარგად იცნობ..
-ამას რა მნიშვნელობა აქვს..თუ ისე მოიქცევი როგორც მე გითხარი აუცილებლად შეუყვარდები ..
-იმედი მაქვს კარგი ახლა უნდა წავიდე და აუცილებლად მოგინახულებ..
ლიკა რომ წავიდა ოთახში ნინო შემოვიდა არაფერი უკითხია სოფოსთვის რადგან მიხვდა რაზეც ლაპარაკობდნენ..
-სოფო ნუ აკეთებ ამას მერე სანანებელი არ გაგიხდეს,ლიაკ ახლა არის ასეთი კეთილი ,რომ ლუკა წაგართვას თორე შენც ხო იცი ადრე როგორი იყო..
-ვიცი მაგრამ მეთი გამოსავალი არ მაქვს..
-ლუკას ლიკასნაირი გოგო არ შეეფერება,მას უფრო ნაზი გოგოები მოსწონს ლიკა კი ნამდვილი ალქაჯია..
-კარგი გვეყოს ლიკაზე საუბარი ექიმმა რა ტქვა კლინიკიდან პასუხი ხო არ მიუღიათ?
-არა ჯერ პასუხი არ ყოფილა..
სოფო მიხვდა რომ რაღაცას უმალავდა ნინო და კითხა
-რამე მოხდა?
-არა არაფერი..
-ვიცი რაშიც არის საქმე,დონორი არ იყო კლინიკაში,ნუ მიმალავ ეგეთ რაღაცეებს არ მინდა ოცნებებით ვცხოვრობდე..
-ეს ყველაფრის დასასრული არ არის აუცილებლად გამოჩნდება ვინმევინც შენი დონორი იქნება..
-ვიცი რომ გამოჩნდება,მაგრამ შეიძლება მერე ძალიან გვიანი იყოს..
ნინოს პასუხი არ გაუცია რადგან მეგობრის გამამხნევებელი სუტყვა ვერ იპოვა,ცდილობდა რაიმე სხვაზე გადაეტანა საუბარი მაგრამ ესეც ვერ მოახერხა და გაჩუმება არჩია..
ლიკამსოფოდან როგორც კი წავიდა ლუკას დაურეკა და კინოში წასვლა თხოვა,ლუკა არ თანხმდებოდა მაგრამ იმდენი ეხვეწა და ემუდარა იძულებული გახდა წასულიყო,ლიკა ზუსტად ისე იქცეოდა როგორც სოფომ უთხრა..ბილეთები შუა რიგში აიღო და მის გვერდით მის გვერდით მჯდომს პოპკორნს პარავდა მაგრამ ლუკას რეაგირება არაფერზე მოუხდენია,ყურადღებასავ არ აქცევდა ლიკას,თითქმის არც ფილმზე უყურებია..ჩაფიქრებული იყო სოფოზე ფიქრობდა და ენატრებოდა, მისი ნახვა უნდოდა მაგრამ იცოდა რომ თუ მის სანახავად წავიდოდა სოფოს სამუდამოდ დაკარგაბდა..ამ ფიქრებში იყო გართული,რომ ლიკას ხმა შემოესმა
-ლიაკა რა დაგემართა?ფილმი მთავრდება შენ კი ხმაც არ ამოგიღია..
-არ მომწონს აქ..
-სოფოსთან ერთად რომ დადიოდი ეს კინოც მოგწონდა შუა ადგილებიც და პოპკორნის მოპარვაც..
-მე ეს ყველაფერი კი არა სოფოსთან ყოფნა მომწონდა..მე მივდივარ აქ გაჩერება აღარ შემიძლია..
ლუკა წამოვიდა,ძალიან უნდოდა მისულიყო სოფოსთან მაგრამ მისი დაკარგვის ეშინოდა..მეორე დღეს ლიკა სოფოსთან მივიდა
-როგორ ხარ სოფო?
-ძველებურად შენ?
-მე ძალიან კარგად გუშინ ლუკასთან ერთას ვიყავი კინოში ძალიან ვიმხიარულეთ ..მგონი შენი დახმარება შევძელი..
სოფოს ფერი დაეკარგა ხმა ვეღარ ამოიღო..ლიკამ რომ მიხვდა ეს თვითონვე გააგრძელა
-ისეთი ბედნიერი ვიყავი,როგორი მხიარული ადამიანი ყოფილა…
-მხიარულია…
-კიდევ მითხარი რაიმე ისეთი ლუკას თავს რომ მოვაწონებ…ისე მგონი გუშინ ეგ უკვე მოვახერხე…
სოფო მიხვდა რომ შეცდომა დაუშვა მაგრამ უკვე გვიან იყო და უთხრა:
ლუკას და მე ძალიან გვიყვარდა “ცხენებით ჯირითი”ყოველ კვირას დავდიოდით..
-ძალიან კარგი ,ამ შაბათ-კვირას ცხენებზე დავპატიჟებ დარწმუნებული ვარ კარგად გავერთობით..
-წარმატებას გისურვებთ..ახლა კი რაღაც შეუძლოდ ვარ და დასვენება მჭირდება..
-კარგი წავედი მე ორშაბათს ისევ მოვალ და მოგიყვები ყველაფერს რაც მოხდება…
–მომავალ შეხვედრამდე..
სოფო ბავშვივით ტიროდა ნინომა ვერ დაამშვიდა..არ უნდოდა ეჩხუბა ნინოს სოფოსთვის რადგან ეშინოდა ისევ რამე არ დამართოდა მაგრამ ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა
-მიიღე რაც გინდოდა?!
-გთხოვ ნინო ახლა არ გინდა…
-რა გითხრა ლიკამ?დარწმუნებული ვარ ტყუილებს მოგიყვებოდა,მეტი არაფერი გამოდის მაინც მაგას..
-ტყვილი არ უთქვამს ,მითხრა რომ ლუკასთან ერთად ვიყავი კინოშიო ,გავერთეთო და მგონი ლუკას მოვეწონეო..
-და შენც დაუჯერე რათქმაუნდა..
-რატომ უნდა მოვეტყვილებიე ტყვული რაში ჭირდებოდა?
-იმისთვის რომ ლუკა ხელში ჩაეგდო..
-არა მგონია,თან მეც ხომ ეგ მინდოდა ლუკას რომ დავევიწყებიე.,ძალიან კარგი თუ მოეწონა..
-მართლა თუ ეს გინდოდა რატომ ტირი?
-ლუკა მიყვარს მაგრამ მხოლოდ ასე გახდება ბედნიერი…
-დამიჯერე ვერ გახდი მასე ლუკას ბედნიერს…
-ხო ხედავ როგორ მდგომარეობაში ვარ იმედი მქონდა რომ გადავრჩებოდი,მაგრამ დონორთან ერთად ჩემი იმედებიც გაქრა…
-შენ მგონი ვერ ხვდები რას აკეთებ…
-ვხვდები თანაც იმაზე კარგად ვიდრე შენ გგონია..
-შენ ვერ წარმოიდგენ ლუკას როგორ უყვარხარ,კომაში რომ იყავი ოთხი დღე არ უძინია და არც უჭამია..არ მინდოდა ამის თქმა ,რადგან ლუკამ მთხოვა არ უთხრაო მაგრამ არ შემიძლია არ გითხრა ლუკას შენთვის გულის მოცემა უნდოდა,მაგრამ როგორც ექიმმა თქვა ლუკა შენი დონორი ვერ გახდებოდა..
სოფომ ამის გაგონებაზე ისევ ტიილი დაიწყო:
-ნუთუ შესაძლოა არსებობდეს ასეთი სიყვარული..მეც მიყვარს სიცოცხლეზე მეტად,ნეტა შემეძლოს მასთან ყოფნა..
-ხელს რა გიშლის?
-შენ ვერ გაიგებ მე რას ვგრძნობ,ახლა კი გვეყოს ლუკაზე საუბარი თორემ შეიძლება ასე რამე დამემართოს..გიო როგორ არის?
-რავი ძველებურად..მოგიკითხა და ასე თქვა ამ დღეებში შემოვივლიო…
-ძალიან გამახარებს,ხო იცი როგორც შენ ისე გიოც ჩემი საუკეთესო მეგობარია..
-ვიცი შენი წყალობით გავიცანით ერთმანეთი..იმ დღეს რა დამავიწყებს შენ და ლუკაც სწორედ იმ დღეს გახდით შეყვარებულები..
-რა ბედნიერები ვიყავით..
-ახლაც ასე იქნება დარწმუნებული ვარ..
-კარგია ადამიანი ოპტიმისტი რომ ხარ..
ორივემ გაიცინეს თითქოს იმ დროში დაბრუნდნენ…
გავიდა ერთი კვირა ლუკა ისევ არ ეხმაურებოდა სოფოს..არ დაურეკავს და არც სანახავად მოსულა,მაგრამ გიო ესტუმრა და თან ყვავილებიც მოუტანა..
-გამარჯობა სოფო როგორ ხარ?
-არასმიშავს ..შენ როგორ ხარ ?
-მე კარგად..როგორ მომენატრე,ბოდიში უნდა მოგიხადი აქამდე რომ ვერ მოვედი..ძალიან ბევრი საქმე მქონდა..მამაჩემი ხო იცი როგორია,შენთან რომ მოვდიოდი იმიტომ გამომიშვა თორემ მთელი დღეები მის კომპანიაში მამუშვებს..
-კარგი არაუშავს მეც ძალიან მომენატერე და გამიხადა შენი ნახვა..
-მოდი ჩაგეხუტო,საკუთარი და არ ნყავს მაგრამ შენ მყავხარ და რომ მყოლოდა კიდეც დამიჯერე შენზე მეტად არ მეყვარებოდა..
-მეც იგივეს თქმა შემიძლია..
ამ დროს ოთახში ნინო შემოვიდა
-შიძლება შემოვიდე?მოისიყვარულეთ ერთმანეთი?
-შეიძლებაშენც შემოგვიერთდი.. _უთხრა სიცილით სოფომ..
-დიდი სიამოვნებით..
-რომ იცოდეთ როგორ მიყვახართ ორივე.._თქვა სოფომ..
-ჩვენც ძალიან გვიყვარხარ..ახლა კი უნდა წავიდე და კიდევ შემოგივლი ან იქნებ შენ შემომიარო..გაჩვენებდი სადაც მე ვმუშაობ უფროსწორად სადაც მე მამუშავებენ..
-აუცილებლად შემოგივლის ახლა კი დასვენება აცადე..
-არა არ ვწუხდები აუცილებლად შემოგივლი იმედია გამოვჯანმრთელდები..
გიო წავიდა ნინომ გააცილა და მერე ისევ სოფოსთან დაბრუნდა
-ნინო როგორი ბედნიერები ხართ..
-გიო ძალიან მიყვარს..
-ვიცი და მასაც ძალიან უყვარხარ..
-შენც ძალიან უყვარხარ ლუკას მაგრამ ვერ აფასებ..რაღაც სისულელეების გამო მას კარგავ..
***
ლიკამ მაშინვე დაურეკა ლუკას როგორც კი სოფოდან წავიდ,მაგრამ ვერე დაითახმა ცხენებზე საჯირითოდ წაყოლოდა და ძალიან გაბრაზდა..გადაწყვიტა სოფოსთან მისულიყო და დახმარებაკიდევ ერთხელ ეთხოვა..
-გამარჯობა სოფო როგორ ხარ?
-არამიშავს შენ როგორ ხარ?
-კარგად ვარ..
-როგორ მიგდის ლუკასთან საქმე?იყავით საჯირითოდ?
-კი ვიყავით ძალიან კარგი დრო ვატარეთ მე არ ვიცოდი ჯირითი და ლუკამ მასწავლა,მერე კაფეში დავჯექით..კარგი იყო..
-ჩემთვის სასიამოვნოა იმის მოსმენა რომ ლუკას მოეწონე..
-მოვეწონე და მალე თავსაც შევაყვარებ..
-ძალიან კარგი იქნება…
-ახლა უნდა წავიდე ლუკას უნდა შევხვდე,უფრო ადრე უნდა მივსულიყავი,მაგრამ შენთან რომ არ შემომევლო არ შემეძლო და არ მომეყოლა როგორი დრო ვატარეთ მე და ლუკამ ერთად..
-კარგი წადი კიდევ უფრო არ დაიგვიანო..
სოფოს გაახსენდა როგორ ასწავლა ჯირითი პირველად ლუკამ..ძალიან მოენატრე ლუკა და ის დროც როცა ლუკასთან იყო..ტირილი უნდოდა,მაგრამ უკვე ცრემლი ამოლეოდა..ეს ყველაფერი სიზმარი ეგონა,რა გაეკეთებია აღარ იცოდა..ამ ფიქრებში იყო წასული როცა ოთახში ნინო შემოვიდა
-სოფო როგორ ხარ?
-არამიშავს..
-სოფო სტუმარი გყავს..
-ვინ არის?
-ნახავ როცა შემოგიყვან..
ნინომ ოთახში შემოიყვანა შუა ხნის კაცი,სოფოს ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს წარსულის მოჩვენება დაინახა..ნინო ოთახიდან გავიდა და კაცი სოფოსთან მარტო დატოვა..კაცი სოფოსთან მივიდა და ჩახუტება სცადა მაგრამ სოფომ თავი აარიდა..
-გამარჯობა შვილო როგორ ხარ?
-შვილოს ნუ მეძახი..აქ რისთვის მოხვედი?
-შენი ნახვა მინდოდა და პატიების თხოვნა..
-შენ რა გეგონა ასე უბრალოდ მოხვიდოდი,მთხოვდი პატიებას და მეც მაშინვე გაპატიებდი?!ძალიან შეცდი მე 7 წლის აღარ ვარ..
-მომისმინე გთხოვ.მე შენ ყოველთვის ძალიან მიყვარდი და ახლაც მიყვარხარ…
-გიყვარვარ?!რატომღაც სიყვარულს უცნაურად გამოხატავ..
-მე შენ არ გთხო რომ შემიყვარო და მამად მიმიღო უბრალოდ მაპატიე..მე უკვე მოვხუცდი იქნებ ხვალ ცოცხალი აღარ ვიყო,არ მინდა ისე მოვკვდე რომ შენგან პატიება არ მივიღო..
-შენ გგონია მე საავადმყოფოში ტყუილად ვარ?იცი რა საშინელებაა როცა იზრდები სახლში სადაც მხოლოდ დედა ცხოვრობს..შენ როცა მჭირდებოდი მაშინ ჩემს გვერდით არ იყავი..ყოველ დღე ველოდი შენს გამოჩენას,იმედი მქონდა რომ ჩვენთან დაბრუნდებოდი და ისეთივე ბედნიერი ოჯახი გვექნებოდა როგორც ჩემს მეგობრებს ჰქონდა..მაგრამ შენ არ დაბრუნდი,ისე გავიზარდე მამის სითბო არ მიგრძვნია..ამ ყველაფრის შემდეგ შენ მოდიხარ და მეუბნები რომ გაპატიო?!
-ვიცი რომ დამნაშავე ვარ და ისიც ვიცი რომ პატიების ღირსი არ ვარ,მაგრამ რა გავაკეთო აღარ ვიცი..შემიძლია შენთვის გავაკეთო ისეთი რამ რითაც შენს პატიებას დავიმსახურებ?
-არ შეგიძლია..მე ვერასოდეს გაპატიებ..ახლა კი წადი და აქ აღარასოდეს მოხვიდე..
სოფოს მამა წავიდა,სოფომ ტირილი დაიწყო,ოთახში ნინო შემოვიდა..
-სოფო რა მოხდა?
-აქ რატომ შემოუშვი?
-ძალიან შემეცოდა ირაკლი ბიძია ასეთი არასოდეს მინახავს..
-პატიება მთხოვა.. როგორ უნდა ვაპატიო იმის მერე რაც გამიკეთა..
-იქნებ ეცადო..
-არასოდეს არ ვაპატიებ..
-კარგი ლუკა შენი ნებაა..ლუკას არ დაურეკავს?
-არა ლიკამ მითხრა ერთად ძალიან კარგ დროს ვატარებთო..
-ლიკა ხო იცი როგორი მატყუარაა ალბად ისევ მოიტყვილა..
-არამგონია ძალიან დამაჯერებლად ამბობდა..
-ხო არ გავიწყდება რომ სამსახიობოზე სწავლობს..
-ვიცი მაგრამ რატომ უნდა იყოს ტყვილი,ლიკა ლამაზი გოგოა და თავს ადვილად მოაწონებდა..
-მაგრამ ლუკას შენ უყვარხარ..
-შესაძლოა აღარ ვუყვარვარ..
-რატომ ხარ სოფო ასეთი პესიმისტი?
-მე პესიმისტი კი არა რეალისტი ვარ..
-შენ არასოდეს შეიცვლები..
გადიოდა დღეები ლუკა სოფო ძალიან ენატრებოდა,უკვე აღარ შეეძლო მის გარეშე,ბევრი ითმინა მაგრამ ბოლ;ოს სოფოსთან მაინც მივიდა..როცა სოფოსთან შევიდა ოთახში ნინო დახვდა,მაგრამ ნინომ ლუკას დანახვისთანავე ოთახიდან გავიდა,რათა მარტო დაეტოვებია სოფოსთან..
-სოფო როგორ ხარ?
-არაიშავს შენ?
-მე შენ მომენატრე…ვიცი რომ აქ მოსვლა ამიკრძალე,მაგრამ ვერ გავძელი უშენოდ..წუთი არ გასულა შენზე რომ არ მეფიქრა..ძალიან გთხოვ მოეშვი სისულელეებს და ისევერთად ვიყოთ..
-რაღაც არამგონია სულ ჩემზე გეფიქრა..
-ასე რატომ ფიქრობ?
-მე ყველაფერი ვიცი..ვიცი რომ შენ და ლიკა ახლა ერთად ხართ..
-რას ამბობ მე და ლიკას შორის არაფერი არ ხდება..
-მაშინ რატომ იყავით კინოში და საჯირითოდ?
-კინოში ვიყავით და ჯირითს რაც შეეხება დამპატიჟა მაგრამ არ წავყევი..
-გთხოვ გეყოს,მე საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს..ძალიან გამიხარდება თუ სხვა შეგიყვარდება..
-მე უკვე გითხარი და კიდეც გაგიმეორებ მე შენ მიყვარდი მიყვარხარ და ყოველთვის მეყვარები..ლიკასთან არანაირი კავშირი არ მაქვს და ამას დაგიმტკიცებ…
ლუკა ოთახიდან გავიდა და ოთახში ნინო შემოვიდა..
-რა მოხდა სოფო ,ლუკა რატომ წავიდა ასე უცებ?
-მითხრა მე და ლიკას შორის არაფერი არ ხდება და ამას დაგიმტკიცებო..
-ხო გითხარი ლიკა მატყუარაა და ნუ უჯერებთქო..
-ჯერ არვიცით რომელია მატყუარა ლუკა თუ ლიკა..
-სოფო შენთვის ძალიან კარგი ამბავი მაქვს..
-რა მოხდა?
-ექიმმა მითხრა რომ შენი დონორი გამოჩნდა..მალე გულს გადაგინერგავენ..თურქეთიდან მოდის და ერთ კვირაში აქ იქნება..მინდოდა შენთვის არ მეთქვა სანამ არ ჩამოვიდოდა მაგრამ ვერ მოვითმინე..
სოფომ სიხარულისაგანვერაფერი თქვა..მეგობრები ერთმანეთს ეხუტებოდნენ და თან ორივე ტიროდა..
-ნინო შენ მე ყველაზე ბედნიერ ადამიანად მაქციე..ყველაფრისთვის მადლობა,მადლობა რომ ამ ხნის მანძილზე ჩემს გვერდით იყავი..
-სოფო ძალიან მიყვარხარ და ვერ დაუშვებდი რომ ჩემს საუკეთსო მეგობარს რამე დამართოდა..
ექვსი დღე სოფოსთვის ისე გავიდა თითქოს ერთი საუკუნე გასულიყო..იმ დღეს სოფოსთან ლიკა მოვიდა მაგრამ ამჯერად ბედნიერი არ იყო..
-გამარჯობა ლიკა როგორ ხარ?
-არამიშავს შენ?
-მე ხვალ ოპერაცია ვიკეთბ..
-სოფო რაღაც უნდა გითხრა,ოღონდ გთხოვ არ გამიბრაზდე..
– ჯერ მითხარი და იმის მიხედვით განვსაზღვრავ გაგიბრაზდე თუ არა…
-მნიშვნელობა არ აქვს გამიბრაზდები თუ არა მაინც უნდა გითხრა..მე ლუკაზე რასაც გეუბნებოდი ყველაფერ სიცრუე იყო..მინდა იცოდე რომ ლუკას შენ უყვარხარ..
-ეს რატომ გააკეთე ლიკა მე ხო შენ გეხმარებოდი..
-ვიცი და ძალიან მრცხვენია ჩემი საქციელის..,ეს იმიტომ გავაკეთე რომ მეგონა ამით ლუკას დაგაშორებდი,მაგრამ შევცდი..გთხოვ მაპატიო..კიდევ ერთხელ გეუბნები ლუკას შენ ძალიან უყვარხარ და ნუ დაკარგავ..ლიკა ძალიან ძნელია გაპატიო ის რაც შენ ჩაიდინე,მაგრამ ხვალ ოპერაციას ვიკეთებ ,ახალი გული მექნება და არ მინდა ძველ გულში ვინმეს წყენა დამრჩეს..გაპატიებ რაც ჩაიდინე..
-სოფო შენ ძალიან კარგი ადამიანი ხარ,ახლა ვიცი რატომაც უყვარხარ ლუკას ასე ძალიან..კარგი მე წავალ და ხვალ ოპერაციაზე მოვალ..გთხოვ ნინოსაც და ლუკასაცბოდიში მოუხადე ჩემს ნაცვლად..
-აუცილებლად..
გათენდა ის დღეც რომელსაც სოფო ასე ელოდა..ნინო ძალიან ნერვიულობდა ყველაფერი მზად იყო საოპერაციოდ მხოლოდ გულის ჩამოსვლას ელოდებდნენ..ნინო სოფოს ამშვიდებდა..
-სოფო ყველაფერი კარგად იქნება..
-იმედი მაქვს..გუშინ ჩემთან ლიკა იყო მოსული ,მითხრა მე და ლუკას შორის არაფერი ხდება და ყველაფერი სიცრუე იყო რასაც გეუბნებოდიო..
-ხო გითხარი..
-შენზე მითხრა ბოდიში მოუხადე ჩემს ნაცვლადო..
-ლიკასაც კი ვაპატიებ ოღონდ შენ კარგად იყო..
ამ დროს ოთახში ექიმი შემოვიდა და ნინოს უთხრა:
-ნინო შეგიძლია ცოტახნით გამომყვეთ?
-რათქმაუნდა..
ნინო და ექიმი ოთახიდა გავიდნენ..
-რა მოხდა ექიმო?
-საშინელება..ტრანსპორტი რომელსაც სოფოს გული მოჰქონდა ავარია მოუვიდა და გული დაზიანდა..ძალიან ვწუხვარ..
-ეს როგორ მოხდა.. _ტირილი დაიწყო ნინომ..
-ასეთი რამ ხშირად ხდება..
-ეს სოფოს როგორ უთხრა..
ნინო ოთახში შევიდა და ფიქრობდა ეს ყველაფერი სოფოსთვის როგორ ეთქვა..
-ნინო რა მოხდა?ცუდად გამოიყურები..ექიმმა რა გითხრა?
-სოფო ძალიან მიმძიმს ამის თქმა მაგრამ უნდა გითხრა,ტრანსპორტს რომელსაც შენი გული მოჰქონდა ავარია მოუვიდა და გული დაზიანდა..
-არა არ მჯერა..
მხოლოდ ამის თქმა მოასწრო სოფომ და გული წაუვიდა..ნინომ ექიმს დაუძახა და სოფო საოპერაციოში შეიყვანეს..ექიმი ნინოსთან მივიდა და უთხრა:
-თუ ოპერაცია ახლავე არ გაკეთდა სოფო ვერ იცოცხლებს..
-დონორი არ გვყავს და ოპერაციას როგორ გავაკეთებთ?
-გვყავს..
-ვინ არის?
-ვერ გეტყვით..მხოლოდ წერილს მოგცემთ სოფოს უნდა მიცეთ..
კარგი მნიშვნელობა არ აქვს გაუკეთეთ ოპერაცია..
ოპერაცია სამი საათი გრძელდებოდა ლუკა,ლიკა და გიოც მოვიდნენ..ყველა ძალიან ნერვიულობდა..როგორც იქნა ოპერაცია დამთავრდა..ერთი საათის მერე ექიმმა ნება მიცა სოფოსთნ შესულიყნენ..ოთახში შევიდნენ ნინო სოფოსთან მივიდა და ჩაეხუტა..
-ნინო ჩემი დონორი როგორ იშოვეთ?
-არ ვიცი ექიმმა არ მითხრა მხოლოდ წერილის გადმოცემა მთხოვა..
-რომელი წერილის?
ნინომ სოფოს წერილი მისცა,სოფომ წერილი გახსნა ,წერილში ეწერა:
” სოფო მე ძალიან მიყვარხარ,ვიცი რომ ვერასოდეს მაპატიებ რომ მიგატოვე და ისიც ვიცი რომპატიების გირსი არ ვარ..არ უნდა მიმეტოვებიე მაგრამ ახლა ვეღარაფერს შევცვლი..გთხოვ მაპატიე ის დანაშაული,რომელიც შენს წინაშე მიმიძღვის…დედაშენს ბოდიში მოუხადე…გთხოვ აიღე ჩემი გული და გაუფრთხილდი ..მე შენ ძალიან მიყვარხარ და არ დაუშვებდი რამე მოგსვლოდა,ჩემს თავს ვერასოდეს ვაპატიებდი ამას…
სოფომ წერილის კითხვა რომ დაამთავრა ტირილი დაიწყო და თავი ხელებში ჩარგო..ყველა ეკითხებოდა რა მოხდაო მაგრამ სოფო პასუხს არ სცემდა..მერე ნინომ წერილი აიღო და ლუკას თხოვნით ხმამაღლა წაიკითხა,როდესაც კითხვა დაამთავრა სოფოსთან მისვლა და დამშვიდება უნდოდა მაგრამ სანუგეშო სიტყვა ვერ იპოვა..ლუკას,ლიკას და გიოს ანიშნა გავიდეთო..ოთახიდან გავიდნენ და სოფო მარტო დატოვეს რადგან სოფომ მარტლაც მარტო ყოფნა უპრო დაამშვიდებდა..ნახევარი საათის შემდეგ სოფოსთან ლუკა შევიდა,ამჯერად სოფო უფრო დამშვიდებული იყო..
-სოფო ვიცი რომ ახლა ამის დრო არ არის მაგრამ ძალიან მაწუხებს ის ფაწტი რომ არ მიჯერებ.. ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ ოცდამეერთე საუკუნეში,თითქოს გაიცვითა და აღარავინ აღარ იჯერებს,ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბად ამიტომაც არ გჯერა ჩემი,მე კი…მე კი ისევ იმის თქმა მინდა,რომ_მე შენ მიყვარხარ და ამას იმდენჯერ გეტყვი რამდენჯერაც შენ მოისურვებ..
-მე მჯერა შენი და გენდობი რადგან ძალიან მიყვარხარ ვიცი რომ ლიკამ ყველაფერი სიცრუე მითხრა მან თვითონვე აღიარა ეს,მაგრამ ძალიან გთხოვ არაფერი უთხრა..
-არაფერს არ ვეტყვი..მიყვარხარ და ეს სიყვარული უსასრულოდ გაგრძელდება…ჩვენ სიკვდილიც კი ვერ დაგვაშორებს…და ძალიან გთხოვ გამომყევი ცოლად ..
-თანახმა ვარ..მზად ვარ მთელი ცხოვრება შენთან გავატარო..გპირდები ამიერიდან ჩვენ ვერავინ ვერ დაგვაშორებს და ძალიან ბედნიერები ვიქნებით…
ლუკა და სოფო ძალიან ბედნიერები იყვნენ მათ ეყოლათ ვაჟი,რომელსაც ბაბუის სახელი ირაკვი დაარქვეს..სიცოცხლე რა ტკბილი ყოფილა, როდესაც ორი სიყვარულით მთრთოლვარე გული შეერთდება..კეთილისყოფა, რომელიც ორ არსებას ერთ არსად აქცევს, წარმოშობს ციურ გრძნობას, ისეთივე შეუცნობელსა და ისეთსავე იშვიათს, როგორც ჭეშმარიტი სიყვარულია..ჭეშმარიტი სიყვარული ისევე გულწრფელია, როგორც უმანკო ბავშვი..ჭეშმარიტ სიყვარულს სიტყვები არ სჭირდება, რადგან ჭეშმარიტი გრძნობა საქმით უფრო გამოიხატება, ვიდრე სიტყვით..ჭეშმარიტი სიყვარული განწმენდს და აღამაღლებს ყოველ ადამიანს, სრულიად გადაახალისებს მას..სიყვარულის წინაშე უძლურია ყოველგვარი საშინელება და სიკვდილის წყვდიადი..ჭეშმარიტმა სიყვარულმა არ იცის ზომა და საზღვარი..თუ ადამიანს შეუძლია თქვას რა არის სიყვარული, მაშინ მას არავინ ჰყვარებია..